Choroba Leśniowskiego-Crohna, zwana w skrócie ChL-C, stanowi przewlekłe i poważne zapalenie układu pokarmowego. Ofiarą ataku schorzenia może stać się każdy odcinek przewodu pokarmowego – od jamy ustnej po odbyt, jednak najczęściej choroba ta lokalizuje się w końcowym odcinku jelita cienkiego, bądź początkowym jelita grubego. Z uwagi na to, zalicza się ją do grupy nieswoistych zapaleń jelit. Swoją nazwę zawdzięcza naukowcom, którzy dokonali jej opisu: Antoniemu Leśniowskiemu, który uczynił to w roku 1904 oraz Burrillowi Bernardowi Crohnowi, który dopracował ów opis w 1932 roku.
Przyczyny choroby Leśniowskiego-Crohna
Zarówno przyczyny, jak i sposoby na leczenie choroby Leśniowskiego-Crohna nie są do końca znane, nawet współczesnym naukowcom. Wśród powodów występowania schorzenia wymienia się zarówno czynniki środowiskowe, jak i związki z innymi chorobami, uwarunkowania genetyczne oraz różne bakterie. Eksperci uważają również, że do rozwoju choroby przyczynia się palenie papierosów, stosowanie antykoncepcji hormonalnej oraz przyjmowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Objawy choroby Leśniowskiego-Crohna także bywają trudne do określenia, przez wzgląd na ich podobieństwo do innych chorób przewodu pokarmowego. Po dokonaniu trafnej diagnozy, w celu usunięcia symptomów schorzenia, najczęściej stosuje się leczenie farmakologiczne. Nie zawsze jednak przynosi ono pożądany skutek i lekarze są zmuszeni sięgnąć po inne metody.
Czytaj więcej o tej chorobie – Choroba Crohna w serwisie gastryczne.pl
Leczenie operacyjne choroby Leśniowskiego-Crohna
Leczenie operacyjne w przypadku choroby Leśniowskiego-Crohna może odbyć się planowo, bądź w przypadkach ataku poważnych objawów schorzenia. Wskazania do nagłego zabiegu operacyjnego zazwyczaj następują, kiedy dojdzie do perforacji przewodu pokarmowego, niedrożności jelit, guzów, ropni i nacieków zapalnych. Kiedy w organizmie pojawiają się niebezpieczne ogniska zapalne, należy usunąć je nawet kosztem resekcji fragmentu jelita, konieczności stworzenia zespolenia omijającego, bądź wyłonienia stomii. (więcej o leczeniu: http://gastryczne.pl/choroba-lesniowskiego-crohna/leczenie-choroby-lesniowskiego-crohna/)
Na szczęście, nie wszystkie zabiegi operacyjne, stosowane w leczeniu choroby Leśniowskiego-Crohna, są związane z nagłymi przypadkami. W ramach terapii stosuje się także planowane operacje. Lekarze decydują się na wykonanie zabiegu planowego przede wszystkim wtedy, gdy długotrwałe leczenie farmakologiczne nie przynosi pożądanych efektów. Stopniowe ograniczanie drożności jelit, krwawienia z przewodu pokarmowego, pojawianie się i niezamykanie przetok, mimo stosowania terapii zachowawczej – to także powody do podjęcia decyzji o wykonaniu zabiegu chirurgicznego. Operacje przeprowadza się także u pacjentów, u których stwierdzono duże ryzyko nowotworu jelita grubego oraz u osób z wieloletnim przebiegiem choroby.
W ramach leczenia chirurgicznego, specjaliści zalecają zabiegi takie jak: resekcje odcinkowe, zwężenia jelit, poszerzanie zwężeń za pomocą balonów, hemikolektomie, wytwarzanie zespoleń omijających, kolektomie, proktokolektomie, wyłonienia stomii, likwidacje przetok okołoodbytniczych i drenaże ropni. Rodzaj zastosowanego zabiegu zależy od indywidualnych problemów pacjenta, jakie wywołuje choroba i odcinków przewodu pokarmowego, które zajęła.
Jako, że przyczyny choroby Leśniowskiego-Crohna nie są do końca znane, trudno również o jej całkowite wyleczenie. Zabiegi chirurgiczne mogą znacznie wpłynąć na polepszenie jakości życia pacjenta, nie gwarantują jednak, że schorzenie nie będzie nawracało.
To wszystko można ze sobą powiązać. Widać, że tabletki antykoncepcyjne pojawiają się praktycznie w każdej chorobie. Ale prawda jest taka, że choroba Leśniowskiego-Crohna nie ma zdiagnozowanych bezpośrednich przyczyn. Bo takie pisanie, że przyczynia się do niej palenie papierosów, to można w każdej chorobie napisać.
Są przyczyny choroby Leśniowskiego-Crohna, ale w wielu przypadkach jest tak, że nie ma jednej przyczyny, ale kilka z nich. Musi być jednocześnie kilka przykładów i zmian w organizmie, żeby rozwinęła się choroba, a nie jedno naciśnięcie guzika. Choroba ma skomplikowaną genezę i w dwóch zdaniach nigdy się tego nie wyjaśni.